Ezan

İlkokuldayken okulumuzda ektekine benzer maymun parmaklıkları vardı. İstisnasız her gün mutlaka bir teneffüste  olsa gider bacaklarımı demirlere sıkıştırır, zil çalana kadar ters dururdum. Bir gün sınıftan çokta hoşuma gitmeyen,sürekli atıştığımız ön sıra arkadaşım ,ben ters dururken, yanıma geldi. İlkten hafifçe gülümsedi. Gülümsemesinden bir şey yapacağını anlamamıştım ama tuhafıma gitmişti çünkü bana çok gülen birisi değildi. Sonra ellerini ilkten göbek çevreme sonra koltuk altıma getirdi, beni gıdıkladı. Bir anda neye uğradığımı şaşırdım ve kahkaha atarak yere kafa üstü çakıldım. Yere düştüğüm ilk birkaç saniye bir şey algılayamadım. Sonra sonra algım açılmaya başladı. Kafa üstü düştüğüm için arkadaşımda korkmuştu bana ''İyi misin? Öğretmenin yanına gidelim mi? Çok özür dilerim vs '' dedi. Ben de '' Hayır ama bir daha yapma'' demiştim. Bir daha yapmamıştı ama ben akıllanmadan yine her gün mutlaka bir teneffüste olsa maymun parmaklıklarına gidip ters durmaya devam etmiştim. Sanırım veletken de sevdiğim  şeylerde ısrarcıydım ve ne olursa olsun yılmıyordum. Umarım bu beni sona sürüklemez. 

admin: eteğimde açılmıştı kdcejfwıfv şimdi nasıl etekle maymun parmaklıklarına çıkabiliyorsun diyorsanız arkada toplayıp bacaklarımla demirin arasına sıkıştırıyordum bazen de önde toplayıp bacaklarımın arasına sıkıştırıyordum.